صنعت چسب سازی
آنچه به اینجا پیوند دارد… منشا چسبندگی چسب تولید صنعتی چسب
علوم طبیعت > شیمی > شیمی آلی > شیمی پلیمر > تکنولوژی پلیمر است
چسبها از دسته مواد پلیمر و ماکرومولکولی هستند که میتوانند اشیا را به یکدیگر متصل کنند.
نگاه اجمالی
هر چند چسب در صنعت ، مخصوص آبنوس کاران و صحافان و بیشتر برای چسباندن قطعات چوبی و یا اشیای کاغذی بود، اما بهتدریج دامنه کاربرد آن گسترش یافت، به طوریکه امروزه به جای استفاده از میخ ، پیچ ، بست ، لولا و… ، برای اتصال قطعات فلزی ، چوبی ، کائوچویی ، … از بخاری گرفته تا تهیه اسباب بازی , صنایع مونتاژ و حتی برخی از قسمتهای هواپیماهای مافوق صوت ، از چسبهای گوناگون و ویژه ای که به روش سنتزی تهیه میشوند، استفاده میشود.
تاریخچه
سابقه استفاده از چسب توسط انسان را میتوان در واقع از عصر سنگ و دوران غارنشینی ، در تهیه تیر و کمان و یا نقاشی حیوانات غول پیکر بر روی تخته سنگها با استفاده از رنگدانهها دانست. بدون شک ، خون نخستین مادهای بود که بشر از آن بهعنوان چسب استفاده میکرد که البته کیفیت خوبی نداشت و متداول نشد. بهتدریج بشر به وجود مواد چسب دار طبیعی پی برد و استفاده از آنها را آموخت.در واقع اولین واده چسب دار که بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته بود، مواد نشاستهای ، قندی ، صمغها ، و شیرههای برخی از گیاهان بود.
مثلا رومیان از سقز (ماده چسبدار و صمغی که از درختان برگ سوزنی ، نظیر سرو و کاج و یا درخت صنوبر ترشح میشود) در صنعت کشتی سازی استفاده میکردند. بهتدریج مواد دیگری مانند موم ، عسل و یا مواد ژله مانندی از ماهی ، شاخ حیوانات یا شیر و تخم مرغ بکار گرفته شدند. بعدها ، با پیشرفت صنایع و استخراج و پالایش نفت ، از قیر و قطران چوب و … بهعنوان چسب استفاده به عمل آمد.
اگر چه کائوچوی طبیعی (شیوه لاتکس) از مدتها قبل شناخته شده بود، اما چون حلال مناسبی برای آن موجود نبود، کاربردی بهعنوان ماده چسبی پیدا نکرد تا اینکه با دستیابی به روغنهای نفتی که کائوچو را در خود حل کرده ، مایع چسبناکی را بوجود میآورند، کاربرد آن بهعنوان ماده چسبی متداول شد.
طبقه بندی چسبها
چسب گیاهی
چسب نشاسته ، دکسترین ، سرشی ، دکسترین و نشاسته که از چسبهای محلول در آباند و از آنها در چسبانیدن تمبر ، پاکت ، کاغذ ، مقوا ، چوب و … استفاده میشود.
صمغ عربی که از درختی به نام صمغ سنگالی بدست میآید، سفید رنگ و محلول در آب است و عمدتا شامل هیدراتهای کربن است.
چسب حیوانی
ژلاتین که از اعضای بدن حیوانات از جمله استخوان تهیه میشود و قدرت چسبانندگی آن از چسبهای گیاهی بیشتر است و بیشتر در تهیه فیلم عکاسی و پوشش کپسول موارد دارویی مصرف دارد.
سرشیم حیوانی که مانند ژلاتین است، ولی درصد خلوص گلوبین آن کم است و از استخوان ، پوست و یا شیر حیوانات تهیه میشود و در نجاری ، کارتن سازی ، کبریت سازی ، تهیه کاغذ سمباده و غیره مصرف دارد.
لاک که در نجاری برای جلای سطح اشیای چوبی مصرف دارد و از نوعی حشره به نام ترمزدانه که در کشور هند فراوان است، بدست میآید.
چسب کانی
مانند فسفاتها و سیلیکاتهای قلیایی که در اتصال اشیای سرامیکی ، کوارتزی و شیشهای کاربرد دارند و بر خلاف چسبهای گیاهی و حیوانی ، در مقابل گرما و آب مقاومند. از این رو ، از آنها در ساختن اجاقهای برقی و گازی و آجرهای نسوز استفاده میشود.
چسب سنتزی
الاستومرها : که شامل چسبهای کائوچویی مصنوعی است و در صنعت کشتی سازی و صنایع هواپیما سازی کاربرد دارند. مانند چسب لاستیک که محلول کائوچو در بنزین است و یا چسب مشابه آن که از مشتقات وینیلی در حلالهایی نظیر استون و اسید استواستیک حاصل می شود، این نوع چسبها قدرت چسبندگی همه چیز را (غیر از لاستیک) دارند. از این رو ، کاربردهای گوناگون و مهمی در صنعت ، تجارت و منازل پیدا کرده اند.
ترموپلاستها : که شامل پلی اکریل و سیانواکریلاتهااند که به «چسب فوری» معروفاند و اتصال محکم بین قطعات مختلف ایجاد میکند. (در حد چسبهای اپوکسی). برخی معتقدند که سیانواکریلات یک منومر فعال است که در مجاورت مختصر رطوبت موجود در هوا بصورت پلیمر در میآید. از این رو ، برای محیطهای خشک مناسب نیست.
چسب اپوکسی : که از تراکم دی فنیلو پروپان و اپیکلرهیدرین حاصل میشود. نوعی از آن در تجارت به نام چسب دوقلو متداول است که شامل دو قسمت است، یک قسمت ماده چسبدار و قسمت دیگر یک ماده کاتالیزور است که موجب تغییر در ماده چسبدار و عمل چسبندگی آن میشود. قدرت چسبندگی چسب اپوکسی فوقالعاده زیاد است و در هواپیما سازی ، ساختن اطاق خودروها ، و پل سازی و … کاربرد دارد.